مطالب منتشر شده در دسته ی "ستارگان پر فروغ"

شهید بهرام علی میرزایی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بهرام سرباز این سرزمین الهی و این مرز و بوم پرآشوب بود. تن به طوفان جنگ ویرانگر سپرده بود که غریبانه در ابوغریب جان سپرد. سال‌‌هاست که از شهادتش می‌گذرد؛ اما هنوز کسانی چشم‌انتظار آمدنش هستند. پدرش حسینعلی به دیار باقی شتافت اما مادر روز و شب را شب و روز می‌شمارد تا یا نشانی از پارۀ تنش بیابد یا تقدیر او را به شهیدش برساند.

بهرام فرزند ناز بود و حسینعلی. در سال هزاروسیصدوچهل‌وشش در روستای کوهستانی آهوانو از شهرستان دامغان به جهان آمد و بیست‌ویک سال روزی‌‌خوار این جهان بود و جاودانه روزی‌‌خوار حق.

کفش‌های کودکی‌اش را پوشید و هم‌نوا با صدای چوپانان و نغمه پرندگان و ترنم چشمه‌سار کلاغ‌‌آشیان در کوه و دشت جست‌وخیز کرد و بالید. دوران ابتدایی تحصیل را در روستای خود گذراند و برای ادامۀ تحصیل در سایۀ حمایت برادر بزرگ خود رخت به شهر نکا کشید. اگرچه یازده‌ساله بود، فریادهای خشم‌آهنگش در راه‌پیمایی‌های سال پنجاه‌وهفت پشت اصحاب حکومت پهلوی را می‌لرزاند.

تحصیل راهنمایی و دبیرستان را پشت سر نهاد و سرباز وطن شد. هجدهم آبان‌ماه سال شصت‌وپنج به لشکر ۱۶ زرهی قزوین گردان ۲۰۱، گروهان یکم پیوست. دو نوبت مجروح شد و پس از بهبودی به جبهه بازگشت.

انضباط و وفاداری‌اش زبان‌زد بود. اندک‌زمانی از دورۀ سربازی‌اش باقی مانده بود که در تاریخ بیست‌ویکم تیرماه سال شصت‌وهفت، دشمن بی‌مقدار پس از پذیرش قطع‌‌نامۀ پانصدونودوهشت در منطقه ابوغریب در جنوب کشور وارد عمل شد. بهرام، عزیزدردانۀ ناز، در پدافند، دچار ترکش دشمن شد و به گواهی اسناد موجود، زیر آتش باقی ماند و حتی پیکرش هم به آغوش شهرش بازنگشت تا مرهمی بر دل دردمند دوست‌دارانش باشد. سلام بر او روزی که سر بر بالین خاک نهاد و بی فریادرسی جان خویش را به پیشگاه جان‌‌آفرین تقدیم داشت تا چراغ راه مرزبانان و وطن‌‌دوستان باشد.

“راهش جاوید باد”

شهید امیرحسین علی محمدی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

امیرحسین در سال یک‌‌هزاروسیصدوچهل‌‌وپنج در تهران به دنیا آمد. اولین فرزند پسر خانواده بود. نام شهید تشنه و دشنه کربلا را پدر برایش برگزید تا در بلا دل از غیر خدا بردارد.نام امیرحسین نجوای شبانه مادر بود و زمزمه‌‌ای دلنشین در عشق و ادب به خاندان عصمت و طهارت^(ع). اما سه‌‌ سال بیشتر نداشت که چشمانش در قاب روشن اشک، در فصل سرد سیاه‌‌پوشی فراق مادر، به سوگ نشست.

ادامه مطلب

شهیده نجمه علی آبادی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

زمستان بود و اولین روز از ماه آخر فصل سال هزاروسیصدوپنجاه‌‌ونه. یک ماهی تا سال جدید باقی مانده بود؛ اما عید زودتر از همیشه قدم به خانۀ آقا عباسقلی نهاد و نوید تولد گلی را داد.

دردی شیرین لحظه‌‌ به لحظه وجود بتول‌‌خانم را پر می‌‌کرد. دخترکی از سلالۀ پاکی‌‌ها به دنیا آمد. سومین فرزند و تک‌‌ستارۀ خانواده بود. پدر او را نجمه نامید.

ادامه مطلب

شهید عباسقلی علی آبادی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در ششمین روز از دومین ماه فصل سرد و برفی سال هزاروسیصدوبیست‌‌‌وپنج در شهرستان دامغان پا به عرصۀ گیتی نهاد. پدرش عباسعلی به‌‌‌خاطر ارادتی که به ائمۀ اطهار^(ع) داشت نامش را عباسقلی نامید.هفت‌‌‌ساله بود که وارد دبستان شد. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به پایان برد.

ادامه مطلب

شهید نورمحمد عبدالهی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

نورمحمد سومین ثمرۀ زندگی محمدعلی و ربابه‌خانم صبوری بود که در سومین روز فروردین هزاروسیصدوبیست‌وپنج در روستای طزره دامغان به دنیا آمد.

از همان کودکی مزۀ فقر و کار و سختی را چشید. در مکتب‌خانۀ روستا قرآن را یاد گرفت و وقتی پدر بینایی‌اش را از دست داد، چشم و عصای پدر شد. هموار و ناهموار را می­پیمود و پدر را به منبر روضه اباعبدالله^(ع) می­رساند. پای منبر پدر درس می­گرفت و اشک می­ریخت.

ادامه مطلب

شهید ابوالفضل طوسی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیست‌وهشتم مردادماه سال هزاروسیصدوچهل روزی ‌است که در خانه آقامحمدعلی طوسی و خانم سمانه شاکری در روستای جزن دامغان شهیدی زاده‌شد که نامش را ابوالفضل نهادند تا بیست‌ویک سال بعد قامت افرازد و از گران‌بهاترین گوهر وجود خود، جانش، برای پاسداری از سرزمین و ایمان و حیثیتش بگذرد.

ادامه مطلب

شهید علی اکبر صالح آبادویی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در صبح‌‌‌گاه پانزدهمین روز بهاری سال هزاروسیصدوسی‌وسه علی‌اکبر در آغوش مهربان پدر و مادر جای گرفت. پدرش علی‌اصغر نام بلندش را انتخاب کرد. روستای صالح‌آبادوی دامغان مأمن رویش و بالیدنش بود.تا کلاس چهارم ابتدایی در زادگاهش درس خواند و پس از آن برای یاری پدر و خانواده در امر معاش، دست از تحصیل کشید. مدتی را به دامداری پرداخت و پس از آن به پیشنهاد یکی از دوستان به تهران رفت و به‌‌‌عنوان شاگرد آشپز، در یک چلوکبابی مشغول به کار شد تا تبدیل به سرآشپزی ماهر شد.

ادامه مطلب

شهید سید علی اصغر شنایی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

دهم آبان‌‌ماه سال هزاروسیصدوپنجاه‌‌ونه، در خانواده‌‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدربزرگش مرحوم سیداسحاق، به علت علاقۀ بسیار به حضرت علی‌‌اصغر^(ع) نام او را علی‌‌اصغر گذاشت. پدرش سیدعباس، کشاورز و دامدار بود و به حلال و حرام بسیار اهمیت می‌‌داد.

ادامه مطلب

شهید سید هاشم ساجدی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

او را می‌‌شناسی، اگر اهل جبهه و جهاد و شهادت باشی با اولین نگاه و با اولین کلام، محبت او در دلت ریشه می‌‌زند. کوه‌‌های سربه‌‌فلک‌‌کشیده غرب و دشت‌‌های تفتیده و سوزان جنوب هم او را می‌‌شناسند. آوای گام‌‌های استوار او در بحبوحۀ آتش و خون، در تنگه چزابه و عملیات فتح‌‌المبین، در میمک و دالاهو و نوسود و در غرب، هنوز طنین‌‌انداز است. روستاهای گنبد در شمال سرسبز نیز همت او را برای ساختن و آبادکردن از یاد نبرده‌‌اند. صاحب قلب سلیمی که دریایی از اطمینان، آن را چنان لبریز کرده بود که جز خدا را نمی‌‌دید و جز او را نمی‌‌جست.

ادامه مطلب

شهید اسدالله رضایی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در دل کوهسار شمالی و سرسبز دامغان، در روستای کلاته، در دهمین روز مردادماه سال هزاروسیصدوسی‌‌ویک، چشم و چراغ اهل خانه به نور تولدش روشن شد. دامان مهربان طبیعت مأمن بالیدنش بود. خیلی زود قد کشید و بزرگ شد و به مدرسه رفت. تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش به اتمام رسانید و پس از آن پابه‌‌پای پدر و افراد خانواده در مزرعه و باغ کشاورزی می‌‌کرد.

ادامه مطلب