سیداصغر فرزند سیدابوطالب در سال هزاروسیصدوچهلوشش در روستای علیان از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد.در خانهای مذهبی که تعهد به اسلام و ایمان به خدا را فرا راه خود قرار داده بودند چشم به جهان گشود.دوران ابتدایی را در روستای علیان گذراند و پس از آن بهخاطر علاقه زیادی که به روحانیت داشت، وارد حوزه علمیه حاج فتحعلیبیک دامغان شد و از محضر استادانی چون مرحوم آیتالله نصیری و آیتالله سیدمحمود ترابی، و مرحوم حجتالاسلاموالمسلمین آقای سیدمسیح شاهچراغی و حجتالاسلاموالمسلمین آقای شیخمحمد ترابی و… بهره گرفت.
خورشید اولین روز آذرماه، دامن نارنجیاش را بر روی دامنه پهناور رشته کوه البرز و بر شانههای نقطهای کوچک و باصفا از زمین گسترانده بود. روستای دروار در غربیترین نقطه شهر و در حاشیه البرز، دامن پرچین و نارنجی خورشید را در وسعت دستهایش با کفپوشی از باغهای سیلیخورده پاییز جای داده بود.
حاج حسینعلی پس از سالها رنج و انتظار، زیباترین روز عمرش را با تمام وجود به استقبال خورشید میرفت تا بخشندگی خداوندش را همراه با هزاران پرتو نوازشگر خورشید، فریاد کند و با هزاران لب شکرگزار مولایش باشد.محمد فرزند پاییز بود.
محمدرضا پنجم اردیبهشت سال هزاروسیصدوچهلویک در یکی از نواحی مشهد، در خانواده مذهبی آقا ذبیحالله و زهراخانم به دنیا آمد. استعداد فوقالعادهای داشت. به همین دلیل از سن پنجسالگی وارد مدرسه شد. پس از مهاجرت خانوادهاش به دامغان در مدرسه راهنمایی اروندرود (شهید امینیان) درس خود را ادامه داد. دوره متوسطه را در دبیرستان فردوسی در رشته فرهنگ و ادب با موفقیت گذراند.
امرالله در بهاری که خداوند با هزارویک رنگ زمینش را آذین بسته بود و پرندگان با هزارویک نام او را میستودند، چهارمین گل بهاری خودش را در پنجمین روز بهار سال هزاروسیصدوچهلوهفت در آغوش گرفت. سرزمین خشک و تبدار روستای فرات تنپوش سبزش را بر تن کرده بود. مجتبی نام زیبایی بود که برای او انتخاب کردند تا در جاری ایمان و توکل امرالله و همسرش، فطرت پاکش متجلی شود.
آقای اسمعیل محمودزاده و همسرش زهرا، نام پنجمین فرزند خود را حمیدرضا گذاشتند. سال هزاروسیصدوچهلوشش بود که روستای امامآباد پذیرای جدیدترین ساکن خود شده بود. حمیدرضا دوران ابتدایی را در زادگاهش گذراند. سپس برای ادامۀ تحصیل در علوم حوزوی وارد حوزۀ علمیۀ فتحعلیبیک در دامغان شد. مدتی بعد برای اعزام به جبهه به بسیج اعلان آمادگی نمود و تا مدتی در آنجا فعالیت نمود.
دومین روز آذرماه سال هزاروسیصدوچهلونه شمسی آفتاب وجودش گرمابخش خانه و خانوادۀ آقا علی اصغر شد. در گرگان به دنیا آمد و در آغوش پرمهر پدر و مادری مهربان و متدین بالید و قد کشید. تا کلاس دوم ابتدایی را درس خواند. پس از آن به همراه خانواده به روستای حداده دامغان کوچ کردند.
حسینعلی در اول تیرماه سال چهلوهفت در سایۀ پدری آقامحمد و در میان برادران دیگرش چشم باز کرد. کودکیاش در باغستان تویه رقم میخورد.لبخند مکرر و چهرۀ گشاده و مهربانی، ودیعهای بود که خدایش به او بخشیده بود. شش سال داشت که بههمراه برادران و پدرش نماز میخواند. ربابه خانم، از زمانی که حسینعلی توان راهرفتن داشت او را با خود به مجالس قرآن میبرد تا نوای نورانی آیات حق در تمام وجودش جاری شود.
صدای فریاد املیلی با آهنگ گریه نوزاد، در دومین روز بهار سال چهلونه، تنها صدایی بود که بین زمزمه دعای پدر و اهالی خانه در حاشیه بندرگز به گوش میرسید. یوسف چشمانش را گشود. درحالیکه هزاران سار در سایه بیداری درختان آواز میسرودند.
روحانی شهید، محمد خراسانی فرزند علیاکبر، هیجدهم خرداد سال هزاروسیصدوچهلوهفت در روستای خورزان در خانوادهای مؤمن به دنیا آمد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به حوزۀ علمیه دامغان رفت و به ادامه تحصیل پرداخت.
حسن فرزند محمدصادق صرفی در سال هزاروسیصدوچهلوچهار در دامغان به دنیا آمد. در خانه «ابوالقاسم» صدایش میزدند. کلاس سوم راهنمایی را که به پایان برد به حوزه علمیه دامغان رفت تا درس حوزوی بخواند. عقیده داشت بعد از پنج سال به قم برود و تحصیلات حوزوی را ادامه دهد؛ اما با شهادتش به این هدف نرسید.