محمدعلی سال هزاروسیصدوچهلوهشت در دامغان متولد شد. تا اول دبیرستان را خواند و رفت پی کار و شد کارگر کارگاه آلومینیومسازی. خیلی زود در کارش استاد شد و مورد اعتماد صاحبکار. محمدعلی از کودکی همراه پدر به مسجد امامحسن(ع) میرفت و عاقبت مکبر آنجا شد.
عشق عجیبی به امامحسین(ع) داشت. شوق کربلا او را به جبهه کشاند. با اصرار زیاد از پدر رضایتنامه گرفت و راهی شد. اولین بار پانزدهساله بود که از طرف جهاد سازندگی به مریوان اعزام شد. شانزدهساله که شد به جبهه جنوب رفت؛ جزیره مجنون. این بار یک بسیجی امدادگر شد. ششم آبان شصتوچهار محمدعلی ملکوتی به ملکوت اعلی پرکشید.
پیکر این نوجوان شانزدهساله روز اربعین امامحسین(ع) تشییع و در فردوس رضای دامغان به خاک سپرده شد.
روستای مالخواست نه برق داشت نه آب لولهکشی؛ اما زنانش عاشقانهها میسرودند و مردانش مشق غیرت میکردند.ششم مرداد هزاروسیصدوسیوپنج میرقربان فرزند میرباقر به دنیا آمد. مادرش کبریخانم هرچه ایمان و عشق در وجودش بود به کامش ریخت و پدرش رازورمز مردی و مردانگی را به او آموخت. در خانوادهای پرجمعیت راستی و مهربانی را مکرر دید.
عبدالرضا مرامی در سال هزاروسیصدوچهلوشش، در کردکوی استان گلستان به دنیا آمد. تحصیلاتش را تا دوم راهنمایی ادامه داد.
سرباز سپاه شد. اولین بار در سال هزاروسیصدوشصتوچهار به جبهه اعزام شد. توجه بسیاری به جبهه وجنگ داشت. تمام اخبار و اطلاعات جدید جبههها را دنبال میکرد. سایر افراد و نزدیکان خود را هم به این امور توصیه میکرد.
چهار ماه در جبهه فعالیت داشت. سرانجام در بیستوششم خرداد هزاروسیصدوشصتوپنج، در خط پدافندی جادۀ خندق، به شهادت رسید. جنازهاش پس از تشییع در گلزار شهدای زردوان دیباج دامغان به خاک سپرده شد.
علیاکبر در سال هزاروسیصدوچهلونه در روستای طاق، از توابع دامغان، به دنیا آمد. پدرش اسدالله ربیعزاده کارگر ساده و زحمتکش معدن زغالسنگ بود که با دستان سیاهش درس روشنی و پاکی را به فرزندانش میآموخت و مادرش کوکبخانم، زنی نجیب و باصفا که تمام هم و غمش تربیت سه پسر و دو دخترش بود.
اواسط پاییز سال هزاروسیصدوپنجاه بود که خدا گل وجود حسن را شکوفا کرد. وقتی به دنیا آمد بهقدری لطیف و معصوم بود که چون شاپرکی در فضای دلنشین خانۀ آقا محمد نشست.متولد تهران بود و از کودکی در سایۀ سبز پدر و مادر درس انسانیت، غیرت و مسلمانی آموخت.
علینقی فرزند محمد در سال هزاروسیصدوچهلوشش در روستای مِیلآباد دامغان به دنیا آمد. سپس به روستای صالحآبادو نقلمکان کردند. دوره ابتدایی تحصیل را در همین روستا سپری کرد.
پس از آن با کوچکردن خانواده از روستا به شهر دامغان علینقی ضمن ادامه تحصیل، برای کمک به اقتصاد خانواده با علاقه و جدیت مشغول به کار شد. علاقۀ او به تحصیل علم و تأمین معاش زبانزد بود.
در سال هزاروسیصدوچهلوهفت در روستای وامرزان دامغان، در خانواده علیاکبر خادمیان نوزادی متولد گشت. به میمنت تقارن این تولد با میلاد امام عصر(عج) نامش را محمدمهدی گذاشتند.
محمود فرزند محمد، دهم فروردینماه هزاروسیصدوچهلوشش در دامغان در یک خانواده متدین و مذهبی متولد شد. او فرزند اول خانواده بود.
تحصیلات ابتدایی را در دبستان منوچهری به پایان رساند و اول راهنمایی را هم در مدرسه شهید اختری گذراند. بعد از آن ترک تحصیل کرد و به کار جوشکاری و ساختمانسازی روی آورد.
محمد پسر مشهدی عباس و عذرا در سال سیوهشت در روستای زرگرآباد دامغان چشم به جهان گشود. به علت مشکلات و فقر مالی خانواده موفق به ادامه تحصیل نشد و با خواندن پنج کلاس ترک تحصیل کرد. یکی دیگر از علل ترک تحصیل عدم حضور پدر بهعنوان سرپرست بود. چون در سن هفتسالگی سایه پدر را از دست داده بود و بار هزینههای زندگی به دوش مادر افتاده بود. میخواست بخشی از این بار را خودش به دوش بکشد؛ بنابراین به کار آزاد مشغول شد. مادرش بعد از فوت پدر در اداره بهزیستی مشغول به کار شد.