سال هزاروسیصدوچهلودو زندگی ساده محمد و ربابه با تولد کودکی رنگ و روی دیگری گرفت. اسمش را حسن گذاشتند و همۀ عشق و امیدشان را نثارش ساختند.حسن در کنار برادرها روزهای کودکی را گذراند و طعم کار و فقر و دردمندی را چشید و زود مرد شد. تازه کلاس پنجم را تمام کرده بود که درس را رها کرد و دوش به دوش پدر راهی مزرعه شد.
رجبعلی فرزند ابوالفضل و سارهخاتون در سال هزاروسیصدوچهلوپنج در طزره دامغان به دنیا آمد. چون در ماه رجب به دنیا آمد، او را رجبعلی نامیدند. تا سوم راهنمایی را درس خواند. با تشکیل بسیج به عضویت بسیج درآمد و با جهاد سازندگی در کاشت و برداشت گندم و جو همکاری میکرد.
آسمان و شاید هزاران موجود میان آسمان و زمین نظاره میکردند که آقا علیاکبر دستانش را بلند کرد و اینگونه زمزمه میکرد: «خدایا! تو را شکر میکنم که بر من منت نهادی و فرزندی پاک نصیبم نمودی! باشد که سعادتمند شود…»سومین روز آبان سیوهفت بود و زمزمههای عاشقانۀ آقا علیاکبر با خدایش و تبریک و شادباش مردم آبادی «کلا» به این خانواده برای آمدن احمد. احمد در تبوتاب زندگی دنیا قرار گرفت.
ابوالفضل شمس فرزند نصرالله، دوم اردیبهشت هزاروسیصدوچهلوپنج در روستای مؤمنآباد دامغان در خانوادهای مؤمن و متعهد به دنیا آمد.تحصیلات خود را تا کلاس شش خواند و وارد حوزۀ علمیۀ دامغان شد.
حسین فرزند عباس در سال هزاروسیصدوبیستوهشت هجری شمسی در خانوادهای مومن و متعهد به دنیا آمد. پدرش روز تا شب کار میکرد و بسیار زحمت میکشید اما اداره دوازده سر عائله کار چندان آسانی نبود. از اینرو حسین پس از چند سال تحصیل در مدرسه، از درسخواندن دست کشید و در کنار پدر به آموختن درس غیرت و مردانگی پرداخت.