شهید محمدحسن حلاجی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در یکم آبان‌‌ماه سال یک‌هزاروسیصدوسی‌ودو در خانواده‌ای متدین و زحمت‌‌کش در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش مشهدی علی‌اصغر به کار حلاجی مشغول بود. او با تلاش و زحمت بسیار سعی می‌کرد تا لقمه‌ای نان حلال بر سر سفرۀ خانواده بیاورد. کار برایش شب و روز نداشت. با جدیت و پشتکار می‌کوشید چرخ زندگی خانوادۀ پرجمعیت خویش را بچرخاند. مادر خانواده نیز در تلاش و تکاپو پابه‌پای مشهدی علی‌اصغر کار می‌کرد و در عین حال لحظه‌ای از تربیت فرزندانش نیز غافل نبود.

آن شب که درد شیرین سراسر وجود مادر را فرا گرفته بود و شب تولد آقا امام ‌‌حسن^(ع) بود، نیمه‌های شب فضای خانۀ مشهدی علی‌اصغر با عطر صلوات و صدای خنده و شور و روشنایی و گریۀ شوق پدر در هم آمیخت و محمدحسن پای به عرصۀ گیتی نهاد. دوران کودکی را سرخوش از بازی‌های زمانه به بازی و شادی سپری کرد و پای به دوران نوجوانی و جوانی گذاشت. سیکل گرفت و بعد از آن به کار جوش‌‌کاری ساختمان مشغول شد.

بعد از تمام‌‌شدن دوران سربازی در سال  هزاروسیصدوپنجاه‌‌و‌‌پنج ازدواج کرد و به استخدام بهداری درآمد. سه فرزند پسر از او به یادگار مانده است.

زمان به سال‌های اوج‌گیری انقلاب اسلامی نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد و محمدحسن نیز بسان خیل عظیم جوانان میهنش به صف انقلابیون پیوست. اخلاق نیکو، عشق به خدا، خنده‌رویی و کارگشایی، تعهد و مسؤولیت‌پذیری ویژگی‌‌های بارزش بود.

او در سال  هزاروسیصدوشصت‌‌وپنج به‌‌طور داوطلبانه به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و جان شیرینش را مخلصانه در راه حق فدا نمود و نامش برای همیشه در صحیفۀ هستی جاودانه شد. قرارگاه ملاقات با خدایش هفت‌تپه بود و آرامگاه مطهرش در فردوس رضای دامغان است.

“راهش جاوید باد”