شهید محمدتقی عبداله ئی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در دهم فروردین سال هزاروسیصدوچهل‌‌وهفت و در روستای   نیمه‌‌کوهستانی و زیبای طزره از توابع شهرستان دامغان محمدتقی در خانواده ساده و با ایمان و بی‌‌آلایش آقامحمدرضا به دنیا آمد. او فرزند هفتم و آخرین فرزند خانواده بود. هنوز روزهای خوش کودکی‌اش را می‌گذراند که در هفتمین‌‌ برگ از کتاب سرنوشت او، جدایی از پدر نوشته شد. حالا محمدتقی و برادرش حسین و مادرشان باید در برابر این رنج بزرگ در کنار هم روزگار را می‌گذراندند. خواهر و برادران بزرگ‌تر او نیز شریک­شان در گذر از روزهای سخت جدایی بودند.

 دوره ابتدایی و راهنمایی را در روستای طزره به‌‌ پایان رساند. برای ادامه تحصیل در دوره متوسطه به‌‌همراه مادر و برادرش به دامغان مهاجرت کردند و در دبیرستان شریعتی ثبت‌‌نام کرد.

 چند سالی از شروع جنگ می‌گذشت. محمدتقی فقط یک بار به همراه برادرش در منطقه حضور یافته بود؛ اما اواسط پاییز سال شصت‌‌وچهار ماندن در شهر و در فضای درس‌‌ و مدرسه و شرکت در کلاس‌های بسیج و جمع‌‌آوری کمک‌های مردمی برای رزمندگان، نتوانست خلأ دوستان و هم‌‌رزمانش را برایش پر کند. بنابراین آذرماه سال شصت‌‌وچهار از طرف سپاه اعزام شد. رفت تا برای حفظ ناموس و مرزهای میهن عزیزش با اشتیاق در جبهه حضور یابد.

 سرانجام در بیست‌‌ونهم اسفندماه سال شصت‌‌وچهار بعد از نودوپنج روز حضور در میدان‌های مختلف، عملیات والفجر ۸ و اروندرود میعادگاهش شد و به دیدار یار شتافت. روستای طزره ستاره‌ای دیگر را با افتخار در آغوش سرسبزش جای ‌‌داد.

“راهش جاوید باد”