شهید غلامحسین فرهنگی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

غلامحسین فرزند علی­اکبر، سال هزاروسیصدوبیست‌‌وهفت در روستای فرات از توابع شهرستان دامغان دیده به جهان گشود. تحصیلات خود را تا ششم ابتدایی در زادگاهش پشت سر گذاشت. او از کودکی با منبر و مسجد آشنا گردید. وقتی بزرگ‌‌تر شد در نمازهای جماعت و دعای کمیل و… هم شرکت می‌کرد.

غلامحسین همراه دوستانش با پخش اعلامیه‌های امام^(ره) و شرکت در تظاهرات و… دین خود را به انقلاب ادا کرد. قبل از پیروزی انقلاب بارها از طرف رژیم پهلوی تحت تعقیب قرار گرفت ولی هر بار به لطف خدا توانست جان سالم به در برد. یک هفته در زادگاهش کمک‌‌حال پدرش در کشاورزی بود و هفته بعد در تهران توی سوپر مارکت کار می‌کرد. غلامحسین چهار ماه دوره آموزش خدمت سربازی را در بیرجند گذراند.

با پیروزی انقلاب عضو ارتش شد و مدتی بعد به استخدام رسمی صنایع دفاع ارتش درآمد. سپس ازدواج کرد و به‌‌اتفاق همسرش در ورامین ساکن شدند تا به محل کارش نزدیک باشد. قبل از سال شصت، سه بار به کردستان اعزام گردید. بعد از عضویت در صنایع دفاع هم دوبار به جبهه رفت.

بار آخر در عملیات مسلم­بن­عقیل^(ع) به تاریخ سیزدهم مهرماه سال شصت‌‌ویک در ارتفاعات سومار مفقودالأثر شد. از ایشان دو پسر به یادگار مانده‌‌است.

یازدهم اردیبهشت‌‌ماه سال هشتادوپنج شهادت غلامحسین قطعیت یافت؛ اما پس از سال‌‌ها جست‌‌وجو و تفحص هنوز هم نشانی از پیکر پاکش به دست نیامده‌‌است.

“راهش جاوید باد”