“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
شهید عبدالله کاتبی فرزند محمد رضا، در تاریخ ۱۳۴۳/۱۱/۲۷ در شهرستان دامغان متولد شد. پدرش کارگر بود و از طریق زحمتکشی زندگی خانواده اش را تأمین می نمود.شهید از ابتدا در خانواده ای مؤمن و مذهبی و در شرایطی کاملاً اسلامی بزرگ شده بود و از همان موقع با فرامین و دستورات ناب قرآن مجید و دین مبین اسلام آشنایی داشت.همچنین خانواده ی او به امر تحصیل فرزندان اهمیت زیادی می دادند.
خود شهید هم به این امر بسیار علاقه مند و مصمم بود. او تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت کامل به پایان رسانید و وارد دبیرستان شد.در زمان اوج گیری حرکات انقلابی مردم علیه رژیم ستم شاهی او حدود ۱۴-۱۳ ساله بود و در کنار خانواده و دیگر دوستان خود فعالیت های زیادی را در این زمینه از خود نشان می داد. ازجمله اینکه در تظاهرات ضد رژیم شرکت می کرد و به تکثیر اعلامیه ها و نشریات انقلابی می پرداخت. او تحصیلات را تا سال دوم دبیرستان ادامه داد اما در آن موقع بسیاری از مناطق کشورمان هدف حملات هوایی و زمینی نیروی متجاوز عراق قرار گرفته بود و این کافران ستم پیشه روز به روز عرصه را بر مردم بی دفاع ایران تنگ تر می کردند.
از این رو شهید که جوانی مؤمن و انقلابی بود،به دعوت بنیانگذار کبیر انقلاب لبیک گفت و برای مبارزه علیه دشمنان اسلام و انقلاب تصمیم گرفت به جبهه برود.او برای این منظور تحصیل را در همان مقطع دوم دبیرستان رها کرد و به عضویت بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.بعد از آن چهار دفعه به مناطق مختلف عملیاتی اعزام گردید او اول به مریوان رفت و در مرتبه ی دوم به نورد اهواز اعزام شد و بار دیگر به منطقه ی عملیاتی خوین رفت. سرانجام در تاریخ ۱۳۶۱/۰۹/۱۶ در منطقه پدافندی عین‌خوش بر اثر شدت آتش دشمن و واژگونی خودرو به شهادت رسید. او را در گلزار شهدای دامغان، فردوس رضا، به خاک سپردند.
“راهش جاوید باد”