شهید محمد رجب فردی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

شهید محمد رجب فردی. درست سوم اردیبهشت‌‌ماه سال هزاروسیصدوسی شمسی روزی بود که صدای نوزاد پسری خانۀ ساکت آن‌‌ها را رونق بخشیده بود. علی‌‌آقا و همسرش معصومه‌‌خانم، نامش را محمد گذاشتند و او را در پارچه‌‌های سفید گل محمدی در میان فراوانی سلام و صلوات شستشو دادند و در سایۀ قرآن کریم جوهرۀ وجودش را به عطر آل‌‌الله معطر نمودند.

محمد از همان کودکی جسم و جانش در هاله‌‌ای از عشق به خدا و اهل‌‌بیت پیامبر انس گرفت و بزرگ شد. روزگار کودکی را در کنار پدر و مادر در صیدآباد گذراند. تا پایان تحصیلات ابتدایی در همانجا بود. بعد از آن به همراه خانواده به تهران مهاجرت کردند. در کنار پدر، هم به کار چاه‌‌کنی مشغول بود هم درس می‌‌خواند. پس از پایان تحصیلات متوسطه به استخدام نیروی هوایی درآمد. سال پنجاه‌‌وشش ازدواج کرد و حاصل این ازدواج سه فرزند شد.

خصلت‌‌های نیک محمد زیاد بود اما تواضع و کمک به نیازمندان و مردم‌‌داری از همه بیشتر نمود می‌‌کرد. پدری مهربان هم بود. زمان پیروزی انقلاب در جلسات انقلابیون شرکت می‌‌کرد. از مریدان امام بود و برای ورود امام لحظه‌‌شماری می‌‌کرد. انقلاب پیروز شد و او فرمانده الکترونیک رادیویی نیروی هوایی بود. در تمام مأموریت‌‌ها حضور فعال داشت. از هیچ تلاشی در راه خدمت به وطن فروگذاری نمی‌‌کرد. در اوضاع بحرانی جنگ در تمام لحظات شرکت فعال داشت و در نهایت در روز هشتم آذرماه سال شصت‌‌وپنج در پایگاه وحدتی دزفول به فیض شهادت نایل آمد.

“راهش جاوید باد”