“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
شهید علی اکبر هاتفی فرزند یدالله در تاریخ ۱۳۴۵/۰۷/۰۶ در روستای بق از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش انسانی شریف و زحمتکش بود او در شرکت ذوب آهن مشغول بود و از این طریق امرار معاش می کرد. شهید دوران کودکی و دوره ی تحصیل ابتدایی را در روستا گذراند و پس از آن به دامغان آمد و به مدت یکسال هم در آنجا به درس خواندن خود ادامه داد ولی بعد از آن به دلیل مشکلات متعدد ترک تحصیل کرد و تصمیم گرفت کار کند و روی پای خودش بایستد.او به کارگری مشغول شد و از این راه نیازهای خود را مرتفع می ساخت.
در سال ۱۳۵۹ وقتی جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان آغاز شد ملت شریف ایران متحد و یکپارچه ،تصمیم گرفتند اشغالگران و متجاوزان به خاک میهن را از کشور بیرون کنند و به راستی در طول هشت سال دفاع مقدس ملت ما نشان داد که هیچ بیگانه ای نمی تواند به سوی ایران همیشه سبز دست درازی کند و به مقاصد شوم خود برسد.
علی اکبر نیز وقتی فرمایشات گوهر بار رهبرش را به گوش جان شنید،به دعوت ایشان لبیک گفت و از طریق بسیج سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دامغان به جبهه های نبرد حق علیه باطل شتافت تا او نیز در این حماسه ی بزرگ سهمی داشته باشد و به تکلیف شرعی خود عمل کند.
او سرانجام در تاریخ ۱۳۶۲/۰۱/۱۵ در منطقه ی جنوب ، پاسگاه زید،در اثر اصابت ترکش به درجه ی والای شهادت نایل آمد.پیکر پاک او در زادگاهش، روستای بق به خاک سپرده شد و در جایگاه ابدی اش آرمید.
از خانه ی دوست عطر یارآوردند پیغام سحر به لاله زارآوردند
ناگه دیدم به روی د وش گل سرخ تابوت بنفشه در بهار آوردند
“راهش جاوید باد”