“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
آخرین روز فروردین سال هزاروسیصدوچهل‌وهشت بود که خدا سیدجعفر را به آقابزرگ و ساداتبیگم بخشید. بچه را که به دست ساداتبیگم دادند، یادش افتاد که قالیچه‌ای را نذر اسب‌های تعزیۀ محرم کرده است. لبخندی زد و پسرکش را بوسید بعد هم کنارش خواباند و از ایمان و عشق امام حسین(ع) در گوشش نغمه‌ها خواند.