شهید اکبر ثوری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

اکبر ثوری فرزند استادعلی در سال هزاروسیصدوسه در دامغان به دنیا آمد. از نوجوانی شروع به کار کرد. مغازه‌ای برای خود دست‌‌وپا کرد و زندگی تشکیل داد. صاحب شش فرزند شد. هم‌زمان با کار به نهضت سوادآموزی می‌رفت تا گذشته را جبران کند. برای قرائت قرآن هم به مسجد می‌رفت.

موقع جنگ سن‌‌وسالی از او گذشته‌‌ بود. در جبهه در قسمت تدارکات مشغول شد. سماور را راه می‌انداخت و به رزمنده‌ها چای می‌داد. همیشه هم شوخی می‌کرد و می‌گفت: «دعا کنید من رو با جعبه ببرند دامغان!»

شصت‌‌ساله بود که در هفدهم آبان سال شصت‌‌ودو هنگام دعای توسل دستش را بر سینه گذاشت و به شهادت رسید. در همان‌‌جا بعد از دعای توسل برایش در منطقه مراسم گرفتند. پیکر این شهید در فردوس رضای دامغان به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”