شهید ابراهیم الماسی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

ابراهیم در سال هزاروسیصدوچهل‌وهشت در شهرستان دامغان به دنیا آمد و با تولدش به خانوادۀ مذهبی و زحمت‌کش مشهدی نعمت‌الله بیش از پیش گرما بخشید.

پس از دوران ابتدایی، مقطع راهنمایی را در مدرسۀ شهید امینیان دامغان گذراند.

مجرد بود و خوش‌اخلاق. عاقل، گشاده‌رو، اهل صلۀ رحم و مهمان‌نواز. به بزرگترها احترام می‌گذاشت و با کوچکترها مهربان بود.

 همیشه به یاد خدا بود و با نام او قدم برمی‌داشت. مؤمنی بود به ‌تمام‌معنا. به نماز اول وقت اهمیت می‌داد و نمازش قضا نمی‌‌شد. عاشق مسجد و نماز جماعت بود.

اوقات فراغت خود را با خواندن قرآن و مطالعه پر می‌کرد. بیشتر آثار شهید مطهری را می‌‌خواند.

ورزش می‌کرد؛ والیبال و فوتبال. پیاده‌روی صبحگاهی ایشان ترک نمی‌شد.

از طریق بسیج به جبهه‌های نبرد اعزام شد. گاهی به‌عنوان نیروی عادی و تک‌تیرانداز، گاهی در بهداری و مدتی در مخابرات خدمت کرد و آخرین مسؤولیتش بی‌سیم‌چی گردان بود.

سرانجام در عملیات والفجر۸ که یکی از پرافتخارترین و بزرگترین نبردهای دوران دفاع مقدس است با رمز مقدس «یا فاطمه‌‌الزهرا^(س)» با غریو «الله‌اکبر» خط دشمن را همراه دیگر سلحشوران اسلام شکست و مفقود گردید.

نه یک سال و دو سال، که یازده سال، از بیست‌ویکم بهمن شصت‌وچهار تا سال هفتادوپنج، نخل‌های حاشیۀ اروند شاهد عروج لحظه ‌لحظه‌اش بودند؛ اما چشمان اشک‌بار خانواده‌اش به راه مانده‌ بود. سرانجام با تلاش کمیتۀ جستجوی مفقودین، از روی پلاک شناسایی شد و انتظار طولانی خانواده به پایان رسید.

بقایای پیکر پاکش بر روی دستان مردم غیور و شهیدپرور دامغان تشییع و در گلزار شهدای دامغان دفن شد؛ اما یادش همیشه در قلب عاشقان شهادت زنده خواهد بود.

“راهش جاوید باد”