شهید غلامرضا ابراهیم طوسی

فَلْیُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللّهِ الَّذِینَ یَشْرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا بِالآخِرَةِ وَمَن یُقَاتِلْ فِی سَبِیلِ اللّهِ فَیُقْتَلْ أَو

یَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا (سوره نسا آیه 74)

آن‌‌هایی که زندگی دنیا را به آخرت فروخته‌‌اند باید در راهه خدا پیکار کنند و آن‌‌کس که در راه خدا پیکار کند و کشته‌‌شود یا پیروز گردد پاداش بزرگی به او خواهیم‌‌داد. این وصیت‌‌نامه غلامرضا ابراهیم‌‌طوسی است به امت همیشه بیدار و حسینی ایران.

سفارش و وصیت به شما عزیزان جز تذکر و یادآوری چیز دیگری نمی‌‌تواند باشد چرا که ملت ما نشان‌‌داده‌‌است که چگونه به ندای پیامبرگونه اماک امتمان لبیک گفتند و از جان و مال  و دنیایشان گذشتند چرا که به این حقیقت رسیده‌‌اند که تمامی هستی امانتی‌‌است در اختیار بشر و زمانی فرا رسد که این امانت باید باز پس داده‌‌شود پس چه زیباست که جان را با شهادت باز پس داد و مال را در اختیار عاشقان حسین علیه‌‌السلام قرار داد.

اما به خفتگان بگویم به آنان‌‌که پس از چندین سال انقلابمان، هنوز در خواب غفلت به سر می‌‌برند و پشت به صراط مستقیم و نور بوده‌‌اند. از این غفلت و خواب بیدار شوید که این انقلاب مانند کشتی نجات است و مانند حبل‌‌الله است و باید همگی و تمامی مسلمانان به این حبل و ریسمان الهی چنگ زنیم تا از صراط مستقیم که صراط ائمه نور و حسین علیه‌‌الصلاه و السلام و فرزندان شهیدش می‌‌باشد منحرف نشدیم و باید همان‌‌گونه که در آیه فوق آمده‌‌است زندگی دنیا را به آخرت بفروشیم که این تجارتی‌‌است با ارزش و نیک چون در قبال این تجارت جاودانی بودن در جنت و به لقاءالله رسیدن نصیبمان می‌‌گردد.

وصیتم به پدر و مادرم این‌‌است که هرگز از شهادتم ناراحت نشوید زیرا من راه حسین (ع) را انتخاب کردم. و وصیت دیگر من به برادرانم این است که راه مرا ادامه دهید و سلاح بر زمین افتاد مرا برگیرید و به میدان نبرد بشتابید.

و وصیتم به خواهرانم این است که هرگز از شهادتم ناراحت نشوید و هروقت به یاد شهادتم افتادید به یاد امام مظلوممان حسین (ع) بیفتید و صحنۀ کربلا را به خاطر بیاورید. و وصیت آخرم به امت حزب‌‌الله این است که در دعاهای کمیل و توسل و دیگر ادعیه شرکت نمایید و سنگر مساجد و جمعه‌‌ها و جماعت‌‌ها را خالی نگذارید.

مبلغ ده هزار ریال را به عنوان رد مظالم بپردازید و یک ماه نماز و یک ماه روزه برایم بگیرید و در آخر از مردم غنی‌‌آباد حلالیت می‌‌طلبم و از آن‌‌ها می‌‌خواهم که مرا کنار مزار شهدا همین قریه به خاک بسپارید.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

غلامرضا ابراهیم طوسی