شهید محمدحسین انارکی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

فرزندی از دل کویر، از شهر پسته‌‌های خندان دامغان که در بهارستان روستای زرین‌‌آباد قدم بر خاک دنیا نهاد.

حسن‌‌آقا مرد دین‌‌دار و اهل اخلاص، شادمان از تولد چهارمین ستارۀ زندگی‌‌اش، کودک را در آغوش کشید و بوسه‌‌ای بر گونه‌‌اش نهاد. صدای الله‌‌اکبر اذان پدر در گوش جان نوزاد پیچید. پدر به عشق ائمۀ اطهار^(ع)، او را محمدحسین نامید و به سرور و سالار شهیدان^(ع) سپرد تا او نیز در رکاب امام خویش باشد.

یک ‌‌سال ‌‌و نیم بیشتر نداشت که به‌‌همراه خانواده به تهران کوچ کردند. شیطنت‌‌ها و شیرین‌‌زبانی‌‌های کودکانه‌‌اش، دل خیلی‌‌ها را می‌‌برد.

هفت‌‌ساله که شد عشق درس و دبستان در جانش درخشید. همیشه جزء معدود شاگردان ممتاز کلاس بود. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در تهران به پایان رساند.

دوران نوجوانی او همراه با فصل بیداری مردمان میهنش بود. مخفیانه در جلسات انقلابیون شرکت می‌‌کرد و با پخش اعلامیه در کلاس و مدرسه به این کار همت گماشت.

بارها و بارها مأموران ساواک در پی دستگیری و شکنجۀ او برآمدند. زخم تازیانۀ دژخیمان بر پیکرش را تا عمق جان لمس کرده‌‌ بود.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی داوطلبانه به عضویت سپاه پاسداران درآمد. اندک زمانی بعد، با شروع جنگ، بی‌‌محابا عزم تاختن به سپاه دشمن برایش جزم شد. عاشقانه و با اعتقادی ژرف به صف مدافعان میهنش پیوست.

سال ‌‌هزاروسیصدوشصت‌‌ودو در پیشگاه امام و مقتدایش خمینی کبیر^(ره) پیوندی آسمانی و ناگسستنی بست. طاهره‌‌خانم دختر پاکدامنی بود که خانواده برای همسری‌‌اش در نظر گرفت.

بعد از این پیوند آسمانی، بارها و بارها در عملیات‌‌ها شرکت کرد و چندین بار مجروح شد. هنوز رد پایش در جای‌‌جای جبهه‌‌های غرب و جنوب به یادگار مانده‌‌ است. کوه‌‌های غرب صلابتش را و رمل‌‌های جنوب استقامتش را هنوز احساس می‌‌کنند.

قریب به چهار سال تمام در جبهه ایستادگی کرد و دلاورانه جنگید. او با سمت فرماندهی اطلاعات عملیات در جبهه‌‌ها مثل همۀ بسیجیان متواضعانه و مخلصانه می‌‌جنگید.

 تنها هجده روز از طراوت بهاری فروردین‌‌ماه سال هزاروسیصدوشصت‌‌وشش گذشته بود که برای آخرین بار خاک شلمچه بر قدم‌‌های محمدحسین بوسه زد. عملیات کربلای۸ بود که اصابت تیر مستقیم دشمن به قلب مهربان محمدحسین برای او بال پروازی شد تا خدا. ساده و رها رفت و چه خوب حق نامش را به سرور و سالار شهیدان ادا کرد و بر خوان «عند ربهم یرزقون» میهمان شد. نوشیدن شهد شیرین شهادت گوارای وجود پاکش.

پیکر پاک سردار رشید اسلام پس از تشییع بر روی موج شانه‌‌های خون‌‌گرم مردم میهنش در بهشت‌زهرای تهران در کنار دیگر هم‌‌رزمان شهیدش در آغوش خاک جای گرفت.

“راهش جاوید باد”