“بسم رب الشهداءوالصدیقین”
شهید رمضانعلی وفایی نژاد. در سبزترین نقطۀ ایران جایی که جنگل و دریا الفتی دیرینه دارند و دلشان گره خورده است شهر ساری و در اولین روز بهار سال چهل و در روستایی که شهره بود بهنام دهخدا. کودکی بههمراه هزاران پرنده، نغمۀ زندگی سر داد. آقاباقر نامش را رمضانعلی گذاشت. رمضانعلی چند سال بعد بههمراه خانواده به دامغان و روستای تویهدروار مهاجرت کردند تا سال پنجاهودو در تویهدروار زندگی میکرد. تحصیلات خود را نیز در همانجا گذراند اما برای ادامۀ تحصیل به شهر رفت. دیپلمش را در رشتۀ صنایع غذایی در مشهد گرفت. او هم کار میکرد و هم درس میخواند.
محل کار رمضانعلی در بیمارستان بود. رمضانعلی اهل کار بود و همیشه کمک خانواده. سال شصتوسه برای خدمت سربازی به سپاه رفت. قبل ازآن کشور، روزهای جنگی خود را تجربه میکرد به همین دلیل رمضانعلی که مرد روزهای سخت بود قبل از آغاز دورۀ سربازی سال شصتویک بهعنوان بسیجی راهی میدان نبرد شده بود.
در دورۀ سربازی او بهعنوان امدادگر مشغول خدمت بود و محل خدمتش مریوان (دیواندره) اما در نهم شهریورماه سال شصتوسه، حین انجام مأموریت مشتاقانه به دیدار خداوند شتافت. پیکر پاک این جوان عاشق در امامزاده روستای دشتبو در کنار دوستان شهیدش آرام یافت.
“راهش جاوید باد”