شهید حسین حمزه ای

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

حسین فرزند ابوالقاسم، در شانزدهم فروردین‌‌ماه هزاروسیصدوچهل‌وهشت در روستای طاق پا به عرصۀ زندگی گذارد. تحصیلات ابتدایی را در آموزشگاه ناصرخسروی طاق گذرانید. از کودکی علاقۀ زیادی به کتاب‌خواندن داشت. برای ادامه تحصیل راهی شهر دامغان شد و مقطع راهنمایی را در آموزشگاه شهید حسن‌بیکی به پایان رسانید. قبل از آن‌که دیپلم بگیرد، برای چند سالی در همان زادگاهش در کنار پدر بزرگوارش به شغل دامداری پرداخت.

برای انجام خدمت سربازی و گذراندن دوره آموزشی از طریق ژاندارمری به شهرستان سمنان اعزام گردید و ادامه خدمتش در منطقه جنگی ارومیه بود. ایشان سربازی وظیفه‌شناس، شجاع، متدین و باتقوا بود. حسین چهاردهم مهرماه ‌هزاروسیصدوشصت‌ونه در منطقه ارومیه به شهادت رسید. مزار این سرباز شهید در روستای طاق در فاصلۀ ده‌‌کیلومتری شهرستان دامغان قرار دارد.

 حسین در یک خانواده پرجمعیت پرورش یافت. همه اعضای خانواده این شهید از فعالان عرصۀ اجتماعی هستند. خصوصاً در تولید مواد دامی در منطقه طاق نقش مثبت و سازنده‌ای دارند. مدت حضور این دلاور عرصۀ پایداری و مقاومت در منطقه جنگی، شش ماه به ثبت رسیده است. در مدتی که در جبهه به سر می‌برد، مکاتبات فراوانی با خانواده داشت. در آخرین نامه‌ای که شهید به خانواده نوشته است، اشاره دارد که سی‌‌وسه روز دیگر از خدمت سربازی‌ام باقی مانده است ولی اجل مهلت نداد و تقدیر الهی به ‌‌گونه‌ای دیگر رقم خورد. حسین بیشتر نامه‌های خود را در برگه‌های مخصوص رزمندگان می‌نوشت. در بین نامه‌های ایشان به نامه‌ای زیبا برخوردیم که ذکر زوایایی از آن خالی از لطف نیست.

 در طول جنگ تحمیلی رسم چنان بود که ستاد پشتیبانی مناطق جنگی کاغذهای نقش‌‌داری را در میان رزمندگان توزیع می‌کرد که رزمندگان در مکاتبات خود از آن‌ها استفاده نمایند. یکی از نامه‌های شهید حسین حمزه در برگه‌‌ای نوشته شده بود که کاغذ آن اهدایی «انجمن صنف چاپ تهران، بازار نوروزخان» به رزمندگان را نشان می‌دهد. نامه به خط و امضای خود شهید حسین حمزه است.

“راهش جاوید باد”