شهید تقی زحمتکش

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

تقی در سال هزارودویست‌‌ونودوپنج (ه.ش) در یکی از روستاهای قهاب صرصر دامغان به دنیا آمد. سال‌ها سایۀ استبداد رضاخان بر سر ملت رشید ایران سنگینی می‌کرد. سختی زمانه و اجبار معیشت او را که هنوز نوجوانی بیش نبود وادار به مهاجرت به شهر بندرگز نمود.

او برای امرارمعاش در آن سال‌ها با کارگری و کشاورزی روزگار می‌گذراند. بعد از چند سال به زادگاهش دامغان برمی‌گردد و ازدواج می‌کند. با آرامش و آسایش روزگار را می‌گذراند؛ اما چندی بعد همسرش فوت می‌کند. مجدداً به ولایت خودش برمی‌گردد و ازدواج می‌کند؛ اما انگار خواست خدا نبود که فرزندی داشته باشد. شاید خدا می‌خواست جور بهتری آثار وجودی او جاودانه بماند.

تقی اهل نماز و دعا و به قول هم‌شهری‌هایش اهل خداپیغمبر بود و بسیار مهربان. او که زخم‌خوردۀ سال‌های ظلم رضاشاه و محمدرضاشاه بود با شروع زمزمه‌های خداجویی مردم انقلابی ایران به جرگۀ انقلابیون پیوست.

در یک صبح سرد زمستانی، شانزدهم دی‌‌ماه سال ‌‌هزاروسیصدوپنجاه‌‌وهفت در مراسم ختم یکی از شهدای انقلاب شرکت می‌کند. مأموران ساواک وقتی باخبر می‌شوند، به آن اجتماع حمله می‌کنند. شهید تقی زحمتکش به‌‌همراه یازده تن از انقلابیون دیگر در آن صحنۀ درگیری‌ها به شهادت می‌رسد.

شاید آن لحظه محمدتقی که همیشه قرآن با وجودش عجین بود مفهوم سورۀ کوثر را با تک‌تک سلول‌ها و ذره‌ذرۀ خونش درک کرد. به‌‌درستی که دشمن تو ابتر است. ما به تو خیر کثیر دادیم. نامت برای همیشه در صحنه روزگار جاودانه شد.

“راهش جاوید باد”