در بیستوسومین روز فروردینماه سال هزاروسیصدوچهلوهشت عطر تولد محمد، بهاری در بهار بود تا به زندگی، خانه و خانواده عباسآقا طراوت و تازگی دیگری ببخشد. در خانوادهای مذهبی و دوستدار اهل بیت(ع) چشم به عرصة هستی گشود.
سال هزاروسیصدوپنجاهویک خورشیدی در شهرستان دامغان فرزند آخر محمدمهدی حسنبیکی و صغری حقیری به دنیا میآید. پدر و مادر او را زینالعابدین مینامند و این به دلیل ارادتشان به امام چهارم(ع) است.
محمد فرزند غلامرضا، متولد سوم مردادماه هزاروسیصدوچهلوشش در روستای خورزان چشم به جهان گشود. تحصیلات دوره ابتدایی را در همان زادگاهش تا پایه پنجم ابتدایی ادامه داد.
شهید پریمی از همان دوران نوجوانی کار و تلاش را پیشۀ خود ساخت و اعتقاد به رزق و روزی حلال داشت؛ بدین سبب به کارگری در منابع طبیعی و محیط زیست در منطقه خورزان روی آورد و با دسترنج خویش نانی پاک و حلال را برای خانواده خویش میبرد.
محمود چهارمین فرزند محمد و سارهخاتون در سال چهلوپنج در روستای محمدآباد دامغان دیده به جهان گشود. اسم پدربزرگش را که به رحمت خدا رفته بود روی او گذاشتند. تا کلاس پنجم بیشتر درس نخواند. به کارهای آزاد مشغول شد. در سن جوانی مکبر مسجد روستا بود و اذان میگفت. پدرش کارگر ساده و دارای سواد قرآنی بود. در روستا به جوانها قرآن یاد میداد. محمود هم قرآنخواندن را نزد پدر فرا گرفت.
حسین سال هزاروسیصدوپنجاه در بهشهر به دنیا آمد. علی و طاهره، پدر و مادرش هستند. تا سوم ابتدایی را در شهرستان بهشهر گذراند. سپس به دامغان آمدند و در مدرسه نهضت اسلامی دامغان ثبتنام نمود. تحصیلاتش را تا دوم دبیرستان در مدرسه قدس دامغان ادامه داد.