نوشته هایی با برچسب جنگ

شهید مهدی اردکانی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

روز دهم مهرماه سال هزاروسیصدوچهل بود که صدای گریۀ طفلی به خانوادۀ مشهدی رضا شادی بخشید. در شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدر، رانندۀ کامیون بود و با عبور از کوه و صحرا و با زحمت فراوان، چرخۀ زندگی ده سر عائله را می‌چرخاند.

ادامه مطلب

شهید محمدرضا اردکانی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدرضا فرزند حسین، سال هزاروسیصدوچهل‌وشش هجری شمسی در شهرستان دامغان، در دامان پرمهر خانواده‌ای مذهبی و دوست‌دار اهل‌ بیت^(ع) به جهان هستی چشم گشود و با نور وجودش خانه‌ای را نورانی و با صفا کرد.

ادامه مطلب

شهید محمد اردکانی زاده

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمد پسر مشهدی ‌عباس و عذرا در سال سی‌وهشت در روستای زرگرآباد دامغان چشم به جهان گشود. به ‌علت مشکلات و فقر مالی خانواده موفق به ادامه تحصیل نشد و با خواندن پنج کلاس ترک تحصیل کرد. یکی دیگر از علل ترک تحصیل عدم حضور پدر به‌عنوان سرپرست بود. چون در سن هفت‌سالگی سایه پدر را از دست داده‌ بود و بار هزینه‌های زندگی به‌‌ دوش مادر افتاده‌ بود. می‌خواست بخشی از این‌‌ بار را خودش به دوش بکشد؛ بنابراین به کار آزاد مشغول شد. مادرش بعد از فوت پدر در اداره بهزیستی مشغول به کار شد.

ادامه مطلب

شهید محمدحسن آذری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

سال هزاروسیصدوچهل‌ویک محمدحسن فرزند محمدهادی در شهرستان دامغان به دنیا آمد؛ در خانواده‌ای مذهبی و با ایمان.

دوران ابتدایی را در مدرسه شریعت‌پناهی درس خواند و مقطع راهنمایی را در مدرسۀ اروندرود گذراند. هنوز نوجوان بود که کارهایش را به‌ قصد قربت انجام می‌داد. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در هنرستان صنعتی ادامه داد.

ادامه مطلب

شهید محمد حسن آذری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمدحسن فرزند دوم محمدباقر سال هزاروسیصدوبیست‌‌ونه در دامغان دیده به جهان گشود. پدرش ملا و روحانی محل بود. در دامان خانواده‌‌ای مؤمن و دین‌‌دار پرورش یافت. تحصیلات را در زادگاهش آغاز نمود و تا سال ششم ابتدایی ادامه داد. سپس همراه برادرش نعمت‌‌الله به تهران رفتند. محمدحسن یک دوره آموزش خیاطی را گذراند. بعد هم با برادرش اتاق کوچکی اجاره کردند و در یک مغازۀ اجاره‌‌ای مشغول خیاطی شدند. محمدحسن هر روز در شغلش مهارت بیشتری می‌یافت.

ادامه مطلب

شهید سیف الله آذری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

سیف‌الله فرزند عبدالله در سال هزاروسیصدوچهل‌‌وپنج در دامغان چشم به جهان گشود. پدرش مغازه‌‌داری می‌کرد و در کنار آن دام هم پرورش می‌داد. وقتی کوچک بود به‌‌ خاطر نبودن واکسن، سرخک و حصبه گرفت ولی به‌‌سختی جان سالم به در برد و شفا یافت.

ادامه مطلب

شهید احمد اختری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

روز بیست‌ونهم شهریور سال هزاروسیصدوسی‌ونه در دامغان به دنیا آمد و بعد از مدتی به‌همراه خانواده به تهران عزیمت کرد. در دبیرستان جلوۀ تهران که اکنون به شهید اختری تغییر یافته ‌‌است، دیپلم خود را گرفت.

ادامه مطلب

شهید محمد احمدی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیستمین روز مهرماه هزاروسیصدوچهل‌وشش بود که خاک روستای نوای کوه‌زر دامغان، زر وجود محمد را به رخ مهر آسمان کشید. همان روز زیبای پاییزی بود که آسمان، اشک بارید و احمدآقا مرد ساده‌دل روستایی دست‌های پینه‌بسته‌اش را به سر پسرش کشید و در ترنم دلنشین لالایی سکینه‌خانم، همسرش، همۀ دردها و خستگی‌ها را به فراموشی سپرد.

ادامه مطلب

شهید منصور احتشامی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

نیمه‌های شب از پنجرۀ خانۀ فضل‌الله مهتاب می‌چکید و فقط خدا می‌دانست که فرزند سوم خانوادۀ متدین احتشامی در عشق چندم می‌شود.

منصور در بیستم فروردین ماه سال یک‌هزاروسیصدوچهل‌وچهار در تهران متولد شد. خانوادۀ او اصالتاً دامغانی بودند. در لوشان از توابع استان گیلان بزرگ شد و تا سوم راهنمایی در آنجا درس خواند. دوران نوجوانی او با اوج‌گیری انقلاب اسلامی گره خورد. او بسان جوانی پرشور در صف تظاهرات شرکت می‌کرد و در شب‌های ظلمت اعلامیه‌های نور را پخش می‌کرد.

انقلاب به پیروزی رسید و اندکی بعد در سال‌های دفاع دلیرانۀ ملت ایران در برابر دشمنان آب و خاک و ناموس فرارسید. منصور به خدمت مقدس سربازی رفت اما افتخار حضور در جبهه‌های نور برایش فراهم نشد. از این رو بعد از اتمام خدمت سربازی بلافاصله داوطلبانه از طریق بسیج عازم جبهه‌های نبرد شد تا وظیفه‌‌اش را نسبت به میهنش ادا کند.

منصور مؤدب، معتقد و متواضع بود و با شور و علاقه‌ای وصف‌نشدنی در جبهه حضور پیدا کرد. منصور عاشق اسلام و میهنش بود. مرد نجیبی که برای پریدنش بال لازم نبود. سوار بر موج‌های پرتلاطم خودش را به آب‌‌وآتش می‌زد. بر جانماز سنگرش آن‌قدر یارب خواند تا شاخۀ سبز قنوتش وقت ملاقات با خدا را در بیست‌ونهمین روز از تیرماه سال هزاروسیصدوشصت‌وشش برایش رقم زد. در جزیرۀ مجنون در عملیات تک جنوبی با اصابت ترکش به بدن مطهرش به شهادت رسید.

منصور تمام هستی‌اش را در بی‌نام‌ونشانی تقدیم خدا کرد. تنها پلاکی از او به جای ماند و خودش در خدا گم شد. ده سال مفقودالأثر بود. بعد از ده سال چند پاره استخوان او را تشییع و در گلزار شهدای دامغان دفن کردند.

   “راهش جاوید باد”

شهید داوود آبیار

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در سال هزاروسیصدوسی‌ونه، خداوند به حسن آبیار از اهالی روستای مایان دامغان فرزند پسری عنایت کرد که نامش را داوود گذاشتند. او تا کلاس اول راهنمایی درس خواند.

به کارهای بنایی و نقاشی ساختمان مشغول شد تا بتواند هم خود را اداره کند و هم به خانوادة پرعائلة پدر کمک نماید. با اوج‌گیری انقلاب اسلامی با گوش‌کردن به صحبت‌های امام‌ خمینی^(ره) و علمای دین به ارتقای معنوی خود پرداخت.

ادامه مطلب