محمدحسن، روستازادهای است از دیار کهن دامغان. متولد یکم فروردینماه هزاروسیصدوچهلوهفت و نهمین فرزند خانواده که با آمدنش شیرینی جشن عید را برای خانواده و بستگان مضاعف کرد. آمد تا همراه با نسیم بهاری زمینۀ نوازش جانها را در سالهای آینده فراهم کند. پدرش ساربان بود و با تلاش و زحمت فراوان همراه با گردش روزگار، چرخۀ زندگی را میچرخاند. فصل جمعآوری گندم و جو، شترهایش را به صاحبان خرمن کرایه میداد.
پاییز دلبسته مهر توست. هنوز بوی بهار میآید از کوچهای که تو در آن سر در آوردی. سیزدهم آبانماه هزاروسیصدوچهلوپنج، زادروز شکفتن گل رویت در دامن پاک فاطمهخانم و جایگرفتن در آغوش پر مهر آقا محمدقلی است.
«خوابیده بودم؛ دیدم آمد دست و پای مرا بوسید. با اعمالش حرف میزد. میخواست رضایتم را جلب کند تا راهی منطقه گردد. من هم وقتی اشتیاق او را دیدم گفتم: ’پدرجان! برو خدا به همراهت! هرکاری میخوای بکن فقط مواظب خودت باش!‘
دست هنرمند پروردگار رنگ خون به غروب آهوانو زده بود. خورشید آهسته آهسته خود را به پشت کوههای آهوانو میرساند. نسیم بازیگوش کوهستان با برگهای درختان زردآلو و گیلاس به بازی آمده بود و هر چند وقت یک بار برگی در فضای دلنشین روستا رقصکنان به زمین میافتاد.
شکرالله فرزند علیاکبر و امهحبیبه در دوازدهمین روز از ماه فروردین چهلویک در روستای آهوانوی دامغان پا به عرصه خاکی دنیا نهاد. در هفتسالگی به مدرسه رفت و سیکلش را گرفت. بهخاطر مشکلات مالی ادامه تحصیل نداد و به کار کشاورزی و آزاد مشغول شد.
عزیزکردۀ خدا بود. ندیدم کسی از او به بدی سخن گوید. چه خوب که نامش را عزیزالله نهادند. پدر بامعرفت و دیندارش (معلم قرآن و خیّر و نظامی بازنشسته) آقامحمدحسن و مرحوم مادر بزرگوارش فاطمه رضایی دلخوش به وجود عزیز عزیزالله بودند و او را بهلطف و معنویت پروردند تا در روزگار جوانی دستی به پهلوانی برآورد و در زمرۀ فداییان دین و وطن درآید. کمتر از بیست سال همۀ فرصت اینجهانی او بود.
حسینعلی فرزند محمدرضا، در تاریخ ششم فروردین هزاروسیصدوچهلویک در روستای آهوانو شهرستان دامغان به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا سیکل خواند و در کار کشاورزی به یاری پدر شتافت.
اول بهمن سال هزاروسیصدوسیوشش، محله خوریای دامغان شاهد شنیدن صدای گریه نوزاد دوم حسینآقا بود که او را محمد نامیدند. مادرش محمد را بههمراه چهار برادر و یک خواهر در محیط صمیمی و مذهبی خانواده پرورش داد.
سه تا از فرزندانشان از دنیا رفتند. در سوم آبان سال چهلوشش، خدا غلامرضا را به آنها داد. پدرش حسن، با شغل کشاورزی زندگی را اداره میکرد. مادرش از دوستداران اهل بیت(ع) است.