دهم تیرماه هزاروسیصدوچهلویک در خانوادۀ شکرالله نعمتی پسری به دنیا آمد که نامش را محمود گذاشتند. تحصیلاتش را تا مقطع فوقدیپلم در زادگاهش دامغان گذراند. سپس به استخدام آموزشوپرورش درآمد و در مدارس ابتدایی شاهرود به تدریس پرداخت.
علیرضا فرزند علیاکبر در سال هزاروسیصدوچهلوسه، در روستای حیدرآباد دامغان متولد شد. در مدرسه شیخ محمد خیابانی، در روستایش ابتدایی را خواند. برای ادامه تحصیل به امیرآباد دامغان رفت. وقتی از آب و گل درآمد، شد یار و مددکار پدرش. تا سوم هنرستان تحصیل کرد.
همزمان با بارانهای بهاری سال هزاروسیصدوچهلوهفت که بوی برکت را به همراه داشت، اولین ماه بهار و روز دوم آن در روستای صالحآبادو دامغان، محمد چشم گشود.
محمد فرزند پنجم خانواده، هنوز تجربههای کودکی را به پایان نرسانده بود که تجربه تلخ جدایی از پدر برایش رخ داد.او دوران ابتدایی را در همان روستا و در دبستان حافظ گذراند.
سیدیحیی فرزند سیدرضا در سال هزاروسیصدوبیستوهشت، در روستای سرسبز و در دل کوهسار شمالی شهرستان دامغان، قلعه، از مادری پاکدامن متولد شد.
استعداد بسیاری در درسخواندن داشت و زمانی که در سال دوم ابتدایی مشغول به تحصیل بود، پنجم ابتدایی را هم امتحان داد و با معدل بیست قبول شد. به دلیل مشکلات مالی درس را رها کرد و به کشاورزی پرداخت تا با کسب روزی حلال کمکخرج خانوادهاش باشد. دادن خمس و زکات را واجب میدانست. در طول زندگیاش به خانواده مخصوصاً به پدر و مادرش احترام میگذاشت. امر به معروف و نهی از منکر سرلوحۀ همۀ اعمالش در زندگی بود.
سیدمحمد فرزند سیدآقا، پانزدهم بهمن هزاروسیصدوهجده در روستای چهارده (شهر دیباج) دامغان به دنیا آمد. سواد خواندن و نوشتن داشت و خیلی زود وارد کار شد و یکی از مجربترین بناهای روستای چهارده شد. بعد از گذراندن دورۀ سربازی ازدواج کرد که ثمره این ازدواج هفت فرزند است.