مطالب منتشر شده در دسته ی "سرباز"

شهید حسن هوشمند

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

اراده خداوند تجلی کرد و در کارگاه آفرینش به پگاه سومین روز از خردادماه سال هزاروسیصدوچهل شمسی، حسن با وجود خود، دنیا را زینت داد و نوزادی از نسل خوبان در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی، در سرزمین متبرک ری چشم گشود. در خانه‌ای ساده ولی بی‌نهایت زیبا و در آغوش گرم معصومه اسکندری و محمدعلی هوشمند جای گرفت.پدر به یاد شکوه و نیکی امام بقیع‌‌نشین، فرزند خود را حسن نامید و این نام مبارک و خجسته را دوست می‌داشت.

ادامه مطلب

شهید عباسعلی یحیایی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

نام من عباسعلی است در سال ‌‌هزاروسیصدوسی‌‌وهشت در دهکده‌‌ای به نام جام در هفتاد کیلومتری شهرستان سمنان به دنیا آمدم. آبان، ماه زندگی من است و ماه هستی من از دنیای نیستی است. تمام زندگی‌‌ام خاطره است.

در هشت‌‌ماهگی پدر خود را از دست دادم و دو سال از فوت پدرم گذشته بود که مادرم نیز شوهر کرد و از پهلوی ما رفت. ما سه برادر بودیم که نزد پدربزرگ و مادربزرگ مادری‌‌ام زندگی می‌‌کردیم. روزها سپری ‌‌شد و من هفت‌‌ساله شدم ادامه مطلب

شهید علیرضا بهرامیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

علیرضا فرزند علی‌اکبر در سال هزاروسیصدوچهل‌وپنج در تهران به دنیا آمد. او فرزند اول خانواده بود. ابتدایی را در روستای جزن خواند و برای ادامه تحصیل به دامغان رفت. پس از سوم راهنمایی درس را رها کرد و برای کار به تعمیرگاه مکانیکی رفت. مدتی کار کرد و بعد رفت در شرکت سامان مشغول به کار شد. آخر ماه که حقوق می‌گرفت، پولش را به دست مادرش می‌داد تا هر چه که نیاز دارد بردارد و بقیه را برایش پس‌انداز کند. به فکر خرجی سربازی‌اش بود.

ادامه مطلب

شهید امرالله بختیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیستمین روز دی‌‌ماه سال هزاروسیصدوسی‌‌وهشت بود و سوز سرما؛ اما شوق دیدار روی نو‌‌رسیده، خانه را برای اهالی با صفایش گلستان کرده بود. در شهرستان دامغان به دنیا آمد و نامش را امرالله نهادند تا همیشه بنده‌‌ای مطیع برای مولایش باشد.

حسین‌‌آقا مردی که لحظه‌‌ای از کار و تلاش غافل نبود و رزق و روزی خانواده‌‌اش را با عرق جبین درمی‌‌آورد و در کاسۀ اخلاص، سر سفرۀ خانه و خانواده می‌‌گذاشت تا فرزندانی سالم و صالح تربیت نماید.

ادامه مطلب

شهید محمد بانی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

محمد فرزند محمود، سال هزاروسیصدوچهل‌وشش در روستای کلا از توابع شهرستان دامغان در خانواده‌ای با ایمان متولد شد.

تحصیلات ابتدایی را گذراند و وارد مقطع راهنمایی شد و این دوره را نیز سپری کرد. مجرد بود و فرزند پنجم خانواده.

ادامه مطلب

شهید حسین باقریان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیست‌وپنج اردیبهشت سال هزاروسیصدوچهل، هوا پر از عطر یاس و اقاقیا بود که سکینه‌‌خانم بار نُه‌ماهه‌اش را به زمین گذاشت. وقتی صدای گریۀ کودک با هیاهوی شاد گنجشک‌ها آمیخت، علی‌اکبر باقریان کودکش را در آغوش کشید و زیر گوشش «اشهد ان لا اله الا الله» را زمزمه کرد و به عشق سرور و سالار شهیدان امام‌ حسین^(ع) حسینش نامید «حسین باقریان».

ادامه مطلب

شهید یحیی باشی پور

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

یحیی تنها پسر و آخرین فرزند اسماعیل در دوم تیرماه هزاروسیصدوچهل‌‌ در روستای حسن‌آباد داراب فارس به دنیا آمد. بعد از چهار دختر، تولد پسر برای خانواده شادی فراوانی به‌‌همراه داشت اما چه زود با مرگ پدر گرد غم روی چهرة اعضای خانواده نشست.

یحیی کلاس دوم ابتدایی بود که پدرش را از دست داد. اسماعیل کارمند اداره کشاورزی بود و حقوق مستمری‌اش تا حدودی مشکل مادی خانواده را رفع می‌کرد.

ادامه مطلب

شهید عبدالحسین امین زاده

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

عشق به امام ‌حسین^(ع) تمام زندگی‌اش بود. با استشمام نسیم محرم‌الحرام اباعبدالله‌‌الحسین^(ع) متولد شد و همان‌طور که طلوع نگاهش حسینی بود غروب نگاهش هم در همین ماه بسته شد. آمد تا با صوت زیبایش مدح عاشوراییان کند و از باب‌الحسین وارد بهشت گردد. کم‌کم در زمرۀ بسیجیانی شد که در امتداد عاشورا حرکت می‌کردند.

ادامه مطلب

شهید سیف الله امیراحمدی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

روز اول سال هزاروسیصدوچهل‌وچهار، فرزند محمد و طاهره در امیرآباد (شهر امیریه) دامغان به دنیا آمد. سه برادر دیگر هم دارد. پدربزرگ اسمش را گذاشت سیف‌الله. بزرگتر که شد با پدربزرگ می‌رفت مسجد.

تا ابتدایی را بیشتر درس نخواند. مدیرش به مادر گفت: «او را بگذار کار صنعتی!»

ادامه مطلب

شهید احمد امی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

احمد بیست‌‌وپنجم فروردین هزاروسیصدوسی‌وشش، در روستای آهوانوی دامغان به دنیا آمد. پدرش، شیخ‌غلامعلی، از روحانیون معتمد دامغان و مادرش معصومه علی‌‌وردی بود. یک خواهر و دو برادر دارد. حاج غلامعلی دو بار ازدواج کرد. دو خواهر و سه برادر دیگر هم دارد.

 ابتدایی را در روستای آهوانو خواند. برای گذراندن دورة راهنمایی به دامغان رفت. به همراه برادرش محمدعلی در آنجا خانه‌ای اجاره‌ کرد. سال اول و دوم دبیرستان را در فردوسی گرمسار تحصیل کرد.

او پیش برادر دیگرش محمدتقی که در ایستگاه راه‌آهن کار می‌کرد، ماند. دو سال آخر دوران متوسطه را در دامغان گذراند. سال پنجاه‌وچهار دیپلم گرفت و همان سال در رشته زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تهران قبول شد. پدر به دلیل سالم‌‌نبودن محیط دانشگاهی قبل از انقلاب و نداشتن توان مالی با رفتن او خیلی موافق نبود ولی احمد ضمن کسب رضایت پدر با کارکردن، هزینة دانشگاه خود را تأمین کرد.

ادامه مطلب