اولین روز بهمنماه سال هزاروسیصدوچهلوچهار بیتاب آمدن شد و تاب ماندن در جهان کوچک و چشمان بسته را نداشت. نفس میخواست و جهانی بزرگتر و پر از نور. به تجربه پا بر زمین نهاد. به یمن آمدنش، زیباترین نام را برایش برگزیدند.
عشق به امام حسین(ع) تمام زندگیاش بود. با استشمام نسیم محرمالحرام اباعبداللهالحسین(ع) متولد شد و همانطور که طلوع نگاهش حسینی بود غروب نگاهش هم در همین ماه بسته شد. آمد تا با صوت زیبایش مدح عاشوراییان کند و از بابالحسین وارد بهشت گردد. کمکم در زمرۀ بسیجیانی شد که در امتداد عاشورا حرکت میکردند.