مطالب منتشر شده در دسته ی "دایره المعارف شهدا"

شهید مهدی باقریان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

مهدی چهارمین فرزند علی‌اصغر و فاطمه در شانزدهم بهمن هزاروسیصدوسی‌‌ونه در سال‌‌روز ولادت حضرت مهدی^(عج) در دامغان متولد شد. مرحوم کربلایی سیدطاهر اذان و اقامه در گوش نوزاد گفت و به مناسبت ایام تولدش، اسمش را همین سید بزرگوار انتخاب کرد. شغل پدرش آهنگری بود.

ادامه مطلب

شهید حسین باقریان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

بیست‌وپنج اردیبهشت سال هزاروسیصدوچهل، هوا پر از عطر یاس و اقاقیا بود که سکینه‌‌خانم بار نُه‌ماهه‌اش را به زمین گذاشت. وقتی صدای گریۀ کودک با هیاهوی شاد گنجشک‌ها آمیخت، علی‌اکبر باقریان کودکش را در آغوش کشید و زیر گوشش «اشهد ان لا اله الا الله» را زمزمه کرد و به عشق سرور و سالار شهیدان امام‌ حسین^(ع) حسینش نامید «حسین باقریان».

ادامه مطلب

شهید داود باقرزاده

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

داوود فرزند محمدقاسم در سال هزاروسیصدوبیست‌وشش در تهران به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا ابتدایی خواند. بعد از گرفتن گواهی‌‌نامه پایه یک رانندگی، در اتوبوس‌رانی تهران مشغول به کار شد. ازدواج کرد و پدر دو فرزند شد. در آستانه پیروزی انقلاب با دستور امام خمینی^(ره) که فرمودند: «هرکس به سربازی رفته، به اسلحه‌خانه برود و اسلحه بگیرد» در روز بیست‌ویکم بهمن‌‌ماه سال هزاروسیصدوپنجاه‌وهفت به‌همراه مردم به پادگان جی رفت و به علت بازنشدن در پادگان با اتوبوس به در پادگان زد و در را باز کرد که همان لحظه به دست سربازان داخل پادگان به شهادت رسید و در بهشت‌زهرای تهران به خاک سپرده شد.

“راهش جاوید باد”

شهید محمدرضا باشی زرگرآبادی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در سال هزاروسیصدوسی‌ونه در شهرستان دامغان در خانواده‌‌ای دوستدار اهل ‌‌بیت^(ع) دیده به جهان گشود.

امورات معیشتی خانواده از راه بنایی می‌گذشت که با زحمت و تلاش فراوان پدر، توأم بود.

محمدرضا تحصیلاتش را تا دوم راهنمایی ادامه داد و از آن به بعد دوشادوش پدر کار می‌کرد تا در عرصۀ اقتصادی پشتیبان پدر باشد. همیشه سعی می‌کرد کارش را به نحواحسن انجام دهد و کسبی حلال داشته باشد.

ادامه مطلب

شهید یحیی باشی پور

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

یحیی تنها پسر و آخرین فرزند اسماعیل در دوم تیرماه هزاروسیصدوچهل‌‌ در روستای حسن‌آباد داراب فارس به دنیا آمد. بعد از چهار دختر، تولد پسر برای خانواده شادی فراوانی به‌‌همراه داشت اما چه زود با مرگ پدر گرد غم روی چهره اعضای خانواده نشست.

یحیی کلاس دوم ابتدایی بود که پدرش را از دست داد. اسماعیل کارمند اداره کشاورزی بود و حقوق مستمری‌اش تا حدودی مشکل مادی خانواده را رفع می‌کرد.

ادامه مطلب

شهید محمد ایمنی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

صبح‌‌گاه اولین روز مردادماه سال هزاروسیصدوچهل‌‌وسه که گلخندهای شکرین پسته‌‌زارهای نعیم‌‌آباد دامغان به بار نشسته بود، خانوادۀ محمدحسین شاهد زیباترین حضور زندگی و لبخند شیرین اجابت خداوند بود.

تولد محمد به‌‌همراه تحفۀ بهشتی صلوات و شوروشوق و اشک‌‌های از سر ذوق. نامش را هم‌‌نام سرسلسله‌‌جنبان کائنات نهادند و فامیلی‌‌اش ایمنی تا در جوار اجابت‌‌های بی‌‌شمار پروردگارش هماره امن و امان باشد.

ادامه مطلب

شهید شمسعلی ایثاری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

دوم مهر سال هزاروسیصدوشش، در روستای تویه‌‌رودبار دامغان، فرزند دیگر موسی و شرف به دنیا آمد. سه برادر و یک خواهر دارد. پدرش کشاورز بود. در کودکی تعلیم و یادگیری قرآن را زیر نظر استاد خود مرحوم ملامحمود و کربلایی محمد ایثاری گذراند و سواد خواندن و نوشتن قرآنی را یاد گرفت.

ادامه مطلب

شهید شعبانعلی ایثاری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

شعبانعلی فرزند محمدرضا در سال هزاروسیصدوچهل‌ودو، در تویه‌رودبار شهرستان دامغان به دنیا آمد. تا کلاس پنجم ابتدایی درس خواند. برای کمک به معاش خانواده مشغول کار شد.

ادامه مطلب

شهید رحمت الله ایثاری

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

رحمت‌الله فرزند سیر‌الله، سال هزاروسیصدوچهل‌وهفت در زردوان چهارده (شهر دیباج) دامغان، در یک خانواده متدین و مذهبی دیده به جهان گشود.

وی تحصیلات ابتدایی را در روستای زردوان و اول راهنمایی را در شهر دامغان با موفقیت به پایان رساند.

ادامه مطلب

شهید قدرت الله امینیان

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

قدرت‌الله چهارم اسفند هزاروسیصدوسی‌وهشت در شهر دامغان، چشم به جهان گشود. پدرش عبدالحمید فردی با صفا بود که در شهر به امانت‌‌داری شهرت داشت و مادرش فاطمه لطفی، خانمی بزرگوار و متدین که همه همّ‌‌وغمّش خانواده بود و تربیت صحیح فرزندان.

پدر کارمند ادارۀ بهداری بود. به نظم و ترتیب اهمیت می‌داد و بچه‌ها را به درس‌خواندن تشویق می‌کرد. همیشه به درس و مدرسۀ بچه‌ها خودش نظارت کامل داشت. به مدرسه می‌رفت و وضع درسی بچه‌ها را جویا می‌شد و در عین حال بچه‌ها را به خواندن نماز و قرآن ترغیب و تشویق می‌کرد؛ حتی در منزل برای آنان معلم خصوصی قرآن می‌‌گرفت.

ادامه مطلب