شهید علی اصغر عبدالهی

“بسم رب الشهداءوالصدیقین”

در اولین روز از دومین ماه گرم سال، خداوند دعاهای چندین و چند سالۀ محمدعلی و همسرش را اجابت کرد و چشم و چراغ خانه و زندگی ایشان را به نور تولد علی‌اصغر روشن کرد.

او را نذر اما‌‌م‌‌رضا^(ع) کرده بودند و تا سالیان سال، هر سال موهایش را می‌تراشیدند و هم‌وزنش صدقه می‌دادند و او را هر سال به پای‌بوسی هشتمین امام معصوم^(ع) می‌بردند.

علی‌اصغر هفت‌‌ساله که شد مثل همۀ هم‌سن‌‌وسال‌‌هایش به مدرسه رفت و تا پنجم ابتدایی را در روستای مهماندوست در کنار پدر و مادر و جمع باصفای خانواده درس خواند. بعد از آن سیزده‌‌ساله بود که به دنبال کار به تهران رفت و در کارگاه تراش‌‌کاری مشغول کار شد.

نوزده‌‌ساله بود که به خدمت مقدس سربازی رفت و دو سال تمام در جبهه‌های غرب به پاسداری از مرزوبوم کشورش مشغول شد.

علی‌اصغر بسیار مهربان و آرام بود. بیشتر اهل شنیدن بود تا حرف‌‌زدن. دوست داشت همیشه افراد خانواده با هم جمع باشند. در صله‌رحم و کمک‌‌کردن به افراد فامیل و خانواده همیشه پیش‌قدم بود. نمازش را سر وقت می‌خواند و دلش مثل آب، پاک و زلال و مهربانی‌اش مثل رود جاری بود.

خیلی به فکر پدر و مادرش بود و به آن‌ها احترام می‌گذاشت. سرانجام جاودانه شد. در تاریخ نوزده فروردین شصت‌‌وهفت بعد از دو سال و اندی خدمت به میهنش با اصابت ترکش گلوله به سر و بدنش نذر آسمان شد و پرکشید.

پیکر پاکش در روستای محل تولدش، مهماندوست دامغان دفن شد.

“راهش جاوید باد”